Bezoekje bij mij thuis

Some visitors without any manners, just crashing my couch!;-)

Happy new year!

Ja, we zijn al een volledige maand verder in het nieuwe jaar. 2009 is dan ook niet meer zo nieuw meer, we hebben al twee weken geblokt, twee examens afgelegd, vele vrienden teruggezien, talrijke films gezien (Tropa de Elita, aanrader!), lekker gesport en gewoon elke dag genomen zoals hij kwam. Dat noemen ze dan ook vakantie...maar eerlijkheidshalve, drie weken en een half vakantie is veel te lang voor een meid als ik. Als ik tijd te over heb, begin ik domme dingen te doen uit verveling. Zeg ik dingen die ik niet meen. Heb ik ideën die waarschijnlijk nooit gerealiseerd zullen worden. Daarom ben ik blij dat volgende week de tweede semester begint. Het belooft weer leuk te worden : td's, cantussen, quizzen, groepswerkjes, een weekendjob (waar ik nog altijd naar opzoek ben, so let me know if you know something), koffiemomenten bij de Koffieman,..
Ik ben aan mijn voorlaatste jaar bezig...En tzal weer allemaal veel te snel voorbij zijn!

Zoals het elk nieuw jaar beaamt heb ik ook nieuwjaarsvoornemens, waaronder:

*Elke dag met de fiets naar school, dwz 2 uur per dag op de fiets
*Mijn goesting doen, en alleen de dingen doen die juist aanvoelen, en daarom niet persé juist zijn
*Mijn vrienden beter onderhouden
*Faalangstcursus volgen (dus mij effectief inschrijven en niet denken van..tjah, misschien moet ik het nu wel eens gaan doen)
*Minder drinken (daar ben ik al wel in de mist gegaan)

Ben eens benieuwd hoe lang alles zal duren :-)

Tot très soon,

Jessy

In de daluren

Ik kwam u tegen in de daluren,
een lief aan een verlaagd tarief
't is donker in de daluren
De kleine kantjes ziet ge ni

Twee verloren zieltjes,
alle twee op zoek
Naar nen arm om in te slapen
Alle twee zo moe

Ik weet ni waar gij vandaan komt, kweet ni eens uwen achternaam
Maar uw woorden zijn als kaarslicht in dit donkergrijs bestaan
Liefde voor een meeneemprijs, aan de toog gezeten
Liefde in de daluren, om nooit meer te vergeten

Al die lege dagen
leken zo ver weg
Door dicht bij u te slapen
In da veel te kleine bed

En efkes was de wereld
terug als in den tijd
Dat er nog bijna niks gebeurd was
In da leven van mij

De nacht is jong, tijd om te dromen

Gij weet ni waar ik vandaan kom, ge weet ni eens mijnen achternaam
Maar mijn woorden zijn als kaarslicht in dit donkergrijs bestaan
Liefde voor een meeneemprijs, aan de toog gezeten
Liefde in de daluren, om nooit meer te vergeten

Door een gat in het gordijn
zie ik de zon opstaan
De daluren zijn voorbij
En elk woord komt ons duur te staan

Wij waren zeepbellen
Op weg naar hoger sferen
De wind doorprikt het verhaal
Nog voor het is geschreven

Ik weet ni waar ik vandaan kom, soms vergeet ik mijnen achternaam
Uw woorden waren kaarslicht in dit donkergrijs bestaan
Liefde voor een meeneemprijs, aan de toog gezeten
Liefde in de daluren, om morgen te vergeten

Wat we kunnen zeggen,buiten dat de Nacht van de Student in Antwerpen zaaaalllliiggggggggg was :-D. Hier twee fotootjes voor het feest losbrak in de NOXX, more of this next year!

Mijmeringen part two

Na de kritiek te horen hebben gekregen dat mijn vorig stukje veel te melig was, heb ik maar besloten een nieuwe editie te schrijven. Maar wat voor een editie? Momenteel heb ik ruzie met de persoon die me het dierbaarst is in deze wereld, allemaal door mijn eigen schuld.
Deze laatste weken waren een rollercoaster vol gevoelens, ofwel uitbundig van vreugde ofwel zo onzeker, angstig of zoals nu verward. Verwarder dan nu ben ik nog nooit geweest.
Ik ben verkeerde keuzes aant maken, moet me dringend herpakken, ik wil terug vooruit...

Kga slapen nu,
de meligheid krijg ik er toch niet uit..
x

Mijmeringen

Het nieuwe schooljaar is begonnen en het lijkt erop dat ik mezelf ben tegengekomen. De dingen die ik wilde verwezenlijken, heb ik verwezenlijkt. And it feels like homecoming...
Ondertussen heb ik een bericht gekregen van Anita, ik hoop dat ze weet dat ik het echt meen als ik haar vertel: 'ik mis je'. Dit zinnetje wordt dikwijls misbruikt, het zijn dan ook maar drie woorden die je zo maar te grabbel kunt gooien. Maar het is echt, Anita ik mis je! Ik mis onze zangpartijen doorheen de straten van Oulu, onze frietjes met appelmoes, het missen van de bus en in de koude bij min 30 graden moeten wachten, ons Finglish-German taaltje, het bashen van Lisa,...Meid volgend jaar ga ik bij je op bezoek! Versprochen!

Menig andere mensen zijn ook belangrijk in mijn leven: Valerie, ik heb je zien evolueren van een meid naar een prachtvrouw, je bent er altijd wanneer ik je nodig heb, ik kan je vertrouwen en mijn wereld zou er een pak grimmiger uitzien zonder u! Ward, raar dat jij eerst bij mij op't schooltje zat en dat we niet al te veel spraken met elkaar..iets dat nu toch volledig anders is, danku voor u rationele inbreng en visies, en voor de milkshakemomenten :-)
Pantoffeltje, je telefoontjes van veertig minuten, it doesn't matter when or where, we kennen geen enkel taboe en if so, doorbreken we ze!
Smet, je hebt me dikwijls recht gehouden deze voorbije drie jaren, we zijn tegengestelden en toch gelijkgezind. Ik hou me aan hetgeen je me deze zomer vertelde, we gaan contact houden, ik ga hiervoor echt mijn best doen!
Aan al mijn andere vrienden, jullie zijn geweldig! Het gaat niet om de party's, de drankjes, de ego's of liefjes, het draait bij jullie om wat het leven echt inhoudt. Ik hou van jullie!

Op een mooie zaterdagnamiddag

They call me The Wild Rose
But my name was Eliza Day
Why they call me it I do not know
For my name was Eliza Day

From the first day I saw her I knew she was the one
She stared in my eyes and smiled
For her lips were the colour of the roses
That grew down the river, all bloody and wild

When he knocked on my door and entered the room
My trembling subsided in his sure embrace
He would be my first man, and with a careful hand
He wiped out the tears that ran down my face

They call me The Wild Rose
But my name was Eliza Day
Why they call me it I do not know
For my name was Eliza Day

On the second day I brought her a flower
She was more beautiful than any woman I'd seen
I said, "Do you know where the wild roses grow,
so sweet and scarlet and free?"

On the second day he came with a single red rose
He said: "Give me your loss and your sorrow"
I nodded my head, as I lay on the bed
"If I show you the roses will you follow?"

They call me The Wild Rose
But my name was Eliza Day
Why they call me that I do not know
For my name was Eliza Day

On the third day he took me to the river
He showed me the roses and we kissed
And the last thing I heard was a muttered word
As he knelt above me with a rock in his fist

On the last day I took her where the wild roses grow
And she lay on the bank, the wind light as a thief
And I kissed her goodbye, said, "All beauty must die"
And I lent down and planted a rose between her teeth

They call me The Wild Rose
But my name was Eliza Day
Why they call me it I do not know
For my name was Eliza Day
For my name was Eliza Day
For my name was Eliza Day

Marimekko

Fotootje van deze maandag