Dag van bezinning

Ok, ik zweer het! Ik zal nooit, nimmer, jamais, nie nog een gedicht proberen te schrijven. Talrijke poweten ( haha, zo omzeil ik toch wel lekker de spelling) hebben na het lezen van mijn ' ruona' talrijke zelfmoordneigingen geuit, en laat dit nu net hetgene zijn wat ik wil vermijden :)
Waar moet ik het dan wel over hebben? Over de start van't school? Of over mijn kijk over het leven? Waarom allemaal zo serieus! Waarom kan ik niet gewoon type dat ik me vandaag super heb geamuseerd én dat ik eindelijk te weten ben gekomen waar bij mij het datingsproces altijd verkeerd afloopt :
nl. de afwerking!
Dit is dus een regelrechte bekentenis aan Mr. Komkommer en hare Paarse Koningin:
ik heb niet gesmst:(.......................

Ruona

Hier met nat haar
Kijkend naar het scherm
Wereld helemaal weg
Zou ik gaarne
Me niet meer vastrijden op een berm
Maar me gans rechtveren

Niet willen gaan slapen

Man, deze vakantie was gewoonweg af. Dit was echt de vakantie die ik nodig had! Ik heb me nog zo hard geamuseerd en me eindelijk nog eens een normale twintiger gevoeld. Die mensen vant school degouteren mij zo hard é.
Och, vond ik maar eens een evenwicht tussen uitgaan en school. Het leven is zoveel meer dan school maar ik slaag er maar niet in da te verwezenlijken. Alle begrijpt me niet verkeerd, ik zit nu wel in het stadium van dat ik er iets aan wil veranderen. Maar mijn god, ik heb al zo dikwijls in da stadium gezeten;)
Daarom ook mijn titeltje: niet willen gaan slapen. Heb schrik dat het gevoel dat ik nu heb, morgen over is. Dit euforisch gevoel. Het gevoel dat ik het wel kan. Dat ik het leven aankan.

ps: heb nog een fotoke gevonden uit de oude doos :)