Update

Is het nu werkelijk drie weken geleden dat ik nog iets op mijn blog heb gepost? Dedju toch, hoe is het mogelijk!!!

Wel, de laatste weken zijn zeer hectisch geweest, zo heb ik de dokter moeten bezoeken wegen hyperventilatie, ben ik op reis geweest naar Frankrijk( jawel met het schooltje dan nog wel) en heb ik de laatste week verdacht veel gewerkt voor 't school, met name aan een interessante uiteenzetting over de Quick. Ik zal nooit meer een Giant kunnen eten zonder erover na te denken!

Wel, in afwachting tot dat Britt mij komt ophalen om naar een R'n'B feestje te gaan, ga ik mijn blogje hier wat updaten :)

Enerzijds valt er zoveel te zeggen ,maar anderzijds weer verdomd weinig. Het leven gaat zijn gewone gangetje, maar het leven kan nooit gewoon zijn. De moment waarop alles perfect gaat, is het alsof iemand je achterop de rug tikt, om je er aan te herrineren dat het toch niet zo perfect is. Maar soit, deze laatste weken heb ik vooral bijgeleerd dat perfectionisme tot niets leidt. Of zoals Noel Gallagher het zegt, True perfection has to be imperfect.

Tot zover mijn mijmeringen over het leven, ik wil deze blog niet te zwaar maken;) Ik ben ook van de overtuiging, dat als je ergens te lang bij blijft stilstaan, dat je omenduur in een vicieus cirkeltje geraakt. En laat dat nu net hetgene zijn dat ik wil voorkomen!

Zoals eerder vermeld ben ik vorige week voor vijf dagen naar het prachtige Frankrijk gegaan. Vroeger had je me nooit prachtig bij Frankrijk horen plaatsen, maar tijdens de reis heeft dit land mij zodanig verrast, dat ik het er nu wel bij plaats.

De reis stond in het teken van l'enfer, Dieu et le vin. Dag één was volledig gewijd aan l'enfer of de gruwelijkheden van de eerste wereldoorlog. Ik zou hier cool ( of mijn allernieuwste term: "geiterig" ) kunnen doen, en jullie vertellen hoe saai ik het wel niet vond en wat mij die graven kon schelen, maar eerlijkheidshalve moet ik jullie zeggen dat het me wel iets deed.

Zo bezochten we het dorpje Fleury, wel dorpje kunnen we het echt niet meer noemen, het werd namelijk helemaal platgebombardeerd door de Duitsers. Het enige wat je nu op deze plek ziet, is het hertekende landschap, vol met putten, door de obusinslagen.

Na het bezoek aan het dorpje, vertrokken we naar l'ossuaire, in het nederlands word dit ook wel het knekelhuis genoemd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog vielen er onder de soldaten talrijke doden. Velen onder hen konden niet meer geïdentificeerd worden, ze waren ofwel verrot in het slijk, opgegeten door de ratten ofwel helemaal in flarden geschoten, zodat ze besloten om deze soldaten in één grote graftombe te begraven.